شیعه و قرآن کریم

شيعه ضمن پذيرفتن معجزات فراوان پيامبر(صلى الله عليه وآله) ، معتقد است كه بزرگترين و برترين معجزه آن حضرت كه شگفت انگيزتر از معجزات ساير پيامبران الهى است، قرآن كريم مى باشد و قرآنى كه هم اكنون در بين ما مسلمانان رواج دارد همان قرآنى است كه بر قلب پيامبر(صلى الله عليه وآله) نازل شده و تحت نظر و اشراف آن حضرت و تلاش يارانش به صورت كنونى جمع آورى شده و امروز بهترين كتاب راهنما و معجزه هر عصر و نسلى مى باشد و به قدرت خداوند هيچ دست تحريف گرى به ساحت قدس آن دراز نشده و نخواهد شد; (لايَأتِيهِ الباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِن خَلْفِه...)[1] و (إنّا نَحْنُ نَزَّلْنا الذِّكْرَ وَ إِنّا له لَحافِظُونَ). و اگر برخى نويسندگان از روى نادانى به شيعه اماميه نسبت تحريف مى دهند ادعاى آنان چيزى جز دروغ و افترا نيست.

اكثر علماى شيعى معتقداند كه كتاب آسمانى موجود در ميان مسلمانان، همان قرآنى است كه بر پيامبر گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله)فرو فرستاده شده و هيچ گونه كم و كاستى در آن راه نيافته است; چنان كه دانشمندان بزرگ شيعه كه همواره از پيشتازان فرهنگ اسلام و تشيع بوده اند به اين مطلب اعتراف نموده اند.

شيخ صدوق از عالمان بنام و مشهور شيعه در اين خصوص مى نويسد: «اعتقادنا فى القرآن الذى انزله الله تعالى على نبيه هو ما بين الدفتين و هو ما فى أيدى الناس ليس بأكثر من ذلك و من نسب الينا انا نقول انه اكثر من ذلك فهو كاذب» اعتقاد ما درباره قرآن اين است كه قران سخن خدا و وحى است و كتابى است كه باطل و نادرستى در آن راه ندارد و از جانب پروردگار حكيم و دانا نازل گرديده و او فرستنده و نگهبان آن است.

ابوعلى طبرسى، صاحب تفسير مجمع البيان، سيدبن طاووس و صدها دانشمند شيعه همان عقيده شيخ صدوق را در كتاب هايى كه تدوين نموده اند تبيين كرده اند.

بنابراين اگر نقل روايات ضعيفى در اين مورد موجب شده نسبت تحريف به شيعه داده شود، در پاسخ بايد گفت نخست بيشتر علماى مذهب، اين روايات را نپذيرفته اند گر چه اين روايات، روايات صحيحى باشد. دوم، نقل اين روايات به فرقه شيعه اختصاص ندارد، زيرا گروهى از مفسران اهل سنت نيز روايات ضعيفى را نقل كرده اند كه از آنها استنباط تحريف مى شود. به عنوان نمونه ابوعبداله محمد بن احمد انصارى قرطبى در تفسير خود از ابوبكر انبارى و او از ابى بن كعب روايت مى كند كه سوره احزاب ـ با هفتاد و سه آيه ـ ، در زمان پيامبر به اندازه سوره بقره ـ يعنى 280 آيه ـ بوده است و آيه رجم نيز در اين سوره قرار داشته است.

همچنين در كتاب الاتقان و المنثور ابتداى تفسير سوره احزاب چنين رواياتى آمده است. هيچ يك از اين روايات نمى تواند دليل تحريف قرآن باشد بلكه همان طورى كه اهل سنت اين گونه روايات را بر نسخ در تلاوت حمل مى كنند اهل تشيع نيز بر تحريف معنوى و يا ضعف سند حمل نموده و چنين رواياتى نزد محققان شيعه پذيرفته نيست.

منبع:  www.mazaheb.ir