از اخلاق فاطمه (س) بیاموزیم

حضرت فاطمه (س) در طول مدت شوهرداری خود با امیرالمومنین(ع)، در هیچ فرصتی حریم آن حضرت را نادیده نگرفته و در مورد شخصیت آن بزرگوار كوتاهی نكردند. تا جایی كه حضرت علی (ع) در این باره می فرمایند "سوگند به خدا، زندگی با صفای من و فاطمه(س) طوری بود كه نه من او را به خشم آوردم و نه او مرا به خشم آورد و نافرمانی كرد، حتی غصه های دیگرم با حضور او برطرف می گردید".

به گزارش خبرنگار دین و معارف اسلامی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این حدیث شریف كه از دل آتشین حضرت علی (ع) در فراق همسرشان حضرت فاطمه (س) برخاسته است، نشان می دهد كه دختر رسول خدا (ص) تا چه میزانی در اطاعت شوهر بود و كوچكترین اسائه ی ادبی از سوی این زوج نسبت به یكدیگر دیده نشد.

حضرت فاطمه (س) در یكی از مواقع بسیار حساس و بحرانی اسلام در خانه ی حضرت علی (ع) زندگی می كردند. سپاه اسلام همیشه در حال آماده باش بود و در هر سال چندین جنگ واقع می شد و علی بن ابی طالب (ع) در تمام یا اكثر آن جنگها شركت داشت.

حضرت زهرا (س) نیز از مسئولیت سنگین و حساس خویش خبر داشت و از حدود تاثیر و نفوذ یك زن در روحیه ی شوهر كاملا مطلع بود و می دانستند كه ترقی، عقب ماندگی، سعادت و بدبختی یك مرد تا حد زیادی، به روحیات و چگونگی رفتار زن بستگی دارد.

حضرت فاطمه (س) زنی نبود كه در گوشه منزل تنها به ادامه زندگی داخلی مشغول باشد و از حوادث و اوضاع مربوط به اسلام بی تفاوت بگذرد. بلكه از گوشه و كنار تاریخ، استناد می شود كه در جریان امور مربوط به اسلام بوده و بالاخص به حوادث جبهه و جنگ كاملا عنایت داشته است و نه تنها پدر و شوهرشان را تشویق می كرده بلكه در مواقع لزوم در صحنه حضور داشته و كارهایی را انجام می داده اند.

حضرت علی (ع) می فرمایند: "وقتی به خانه می آمدم و به زهرا (س) می نگریستم تمام غم و غصه هایم برطرف می شد".

براساس آنچه در برخی منابع آمده است حضرت فاطمه (س) هیچگاه همسر خود را غضبناك نكرد و به ایشان دروغ نگفتند.

زمانیكه امیرالمومنین (ع) را به زور و اجبار برای بیعت با خلیفه اول به مسجد آوردند، بانوی دو عالم به دنبال علی (ع) در كنار قبر رسول خدا (ص) قرار گرفتند و به حمایت از آن حضرت پرداخته و موجبات آزادی ایشان را فراهم كردند.

در روایتی آمده است كه حضرت زهرا (س)در اواخر عمر اگر چه در بستر بیماری بود و غمها و غصه های فراوانی كه در اثر رفتار مهاجمین به خانه ی آن حضرت پیش آمده بود، ایشان را فراگرفته بود، ولی پیوسته به یاد حضرت علی (ع) و آینده آن بزرگوار در تشویش و اضطراب به سر می بردند و حتی در هنگام مرگ در مورد مصایب آتی امیرالمومنین (ع) گریه می كردند كه این امر شدت علاقه ی و احترام حضرت فاطمه (س) به امیرالمومنین (ع) را در بر دارد و بالاخره چون خبر شهادت آن حضرت را به حضرت علی (ع) دادند امیر المومنین (ع) در حال حركت به زمین افتاد.

منبع: خبرگزاری آفتاب به نقل از پایگاه اطلاع رسانی مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان